The lyrics of the song To mahairi by Giannis Koutras in Greek and Greeklish
To mahairi – lyrics in Greeklish
Apano mou echo pantote sti zoni mou sfigmeno
ena palio afrikaniko atsalino machairi
-opos afta pou synithoun kai paizoun oi arapades-
pou apo enan gero emporo agorasa st’ Algeri.
Thymamai, os tora na ‘tane, to gero palaiopoli,
opou emoiaze me mia palia elaigrafia tou Gkogia,
orthon plai se makria spathia kai se stoles schismenes,
na leei me mia vrachni foni ta parakatou logia:
«Etouto to machairi, edo, pou theleis n’ agoraseis
me istories allokotes o thrylos to ‘chei zosei,
ki oloi to xeroun pos aftoi pou kapoia fora to ‘chan,
kathenas kapoion anthropo diko tou echei skotosei.
O Don Bazilio skotose m’ afto ti Dona Tzoulia,
tin omorfi gynaika tou giati ton apatouse.
o Konte Antonio, mia vradia, ton dystycho adelfo tou
me to machairi touto edo kryfa dolofonouse.
Enas arapis ti mikri eromeni tou apo zileia
kai kapoios naftis Italos ena Graiko lostromo.
Cheri me cheri xepese kai sta dika mou cheria.
Polla echoun dei ta matia mou, ma afto mou fernei tromo.
Skypse kai des to, mia agkyra ki ena oikosimo echei,
einai alafry gia piase to den paei oute ena kouarto,
ma ego tha se symvouleva kati allo n’ agoraseis.»
-Poso echei; – Mono fragka efta. Afou to theleis par΄to.
Ena stileto echo mikro sti zoni mou sfigmeno,
pou i idiotropia m’ ekame kai to ‘kama diko mou,
ki afou kanena de miso ston kosmo na skotoso,
fovamai mi kamia fora to strepso ston eafto mou
To mahairi – Greek Lyrics
Το μαχαίρι – Γιάννης Κούτρας – Ελληνικοί Στίχοι
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.
Θυμάμαι, ως τώρα να ‘τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:
«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το ‘χει ζώσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το ‘χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.
Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.
Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.
Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
-Πόσο έχει; – Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄το.
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το ‘καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου